ΠΡΟΒΟΛΗνέα

Βαγόνι δολοφόνων

"Compartiment Tueurs (The Sleeping Car Murder)" Κώστας Γαβράς Γαλλία 1965

ΣΥΝΟΨΗ

Έξι, άγνωστοι μεταξύ τους επιβάτες, ταξιδεύουν στο ίδιο κουπέ με το νυχτερινό τρένο από τη Μασσαλία για το Παρίσι. Κατά την άφιξη τους στον σιδηροδρομικό σταθμό, μία γυναίκα βρίσκεται νεκρή στην κουκέτα της. Η αστυνομία του Παρισιού με επικεφαλής τον Επιθεωρητή Γρατζιανί, θα αναλάβει την εξιχνίαση της υπόθεσης. Αναζητά τους υπολοίπους επιβάτες του κουπέ σε μια προσπάθεια να εντοπιστεί ο δολοφόνος. Οι υποψίες της αστυνομίας αρχικά επικεντρώνονται στους υπόλοιπους επιβάτες κι ενώ προσπαθούν να τους εντοπίσουν για να τους αποσπάσουν καταθέσεις, αυτοί αρχίζουν να δολοφονούνται ο ένας μετά τον άλλο. Ο Επιθεωρητής Γρατζιανί και το επιτελείο του τρέχουν και δεν φτάνουν, αλλά ο δολοφόνος είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από αυτούς. Στις αλλεπάλληλες συσκέψεις και εξετάσεις μαρτύρων που γίνονται στο αστυνομικό τμήμα, προσπαθούν να συνδέσουν τους φόνους με το ενδεχόμενο κίνητρο που πρέπει να υπάρχει. Τα ερωτηματικά είναι μεγάλα, η μία υπόθεση ανατρέπει την άλλη ενώ οι δολοφονίες των επιβατών συνεχίζονται...

ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 04/02/24
ΣΧΟΛΙΑ - ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Κώστα Γαβρά είναι ένα συναρπαστικό αστυνομικό θρίλερ μυστηρίου που ανήκει στην κατηγορία των φιλμ 'whodunit', στο στυλ που καθιέρωσε η Αγκάθα Κρίστι με τα μυθιστορήματά της. Το ζητούμενο σε αυτή την κατηγορία ταινιών είναι η εξιχνίαση κάποιου φόνου και ο εντοπισμός του δολοφόνου.

Πριν περάσει στο πολιτικό σινεμά που τον καθιέρωσε τα επόμενα χρόνια, ο Κώστας Γαβράς κατάφερε στο ντεμπούτο του να στήσει περίτεχνα μια ταινία που κλείνει το μάτι στα κλασικά φιλμ νουάρ και στα θρίλερ του Χίτσκοκ, δημιουργώντας μια σκοτεινή ατμόσφαιρα μυστηρίου στην οποία συμπεριέλαβε κάποιες κλειστοφοβικές στιγμές αλλά και μια δυνατή σκηνή καταδίωξης. Όλα αυτά πλαισιώνονται από την εξαιρετική jazzy μουσική του Michel Magne και την αφρόκρεμα των Γάλλων ηθοποιών της εποχής όπως είναι ο Ιβ Μοντάν, η Σιμόν Σινιορέ, ο Μισέλ Πικολί, ο Ζαν Λουί Τρεντινιάν κ.ά.

Η ταινία απέσπασε 2 βραβεία και 1 υποψηφιότητα σε διάφορα φεστιβάλ κινηματογράφου.

Η προβολή θα γίνει με υπότιτλους στα ελληνικά.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΧΟΡΗΓΙΑ

Η ταινία προβάλλεται σε συνεργασία της Κινηματογραφικής Λέσχης Ρεθύμνου με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
TRAILER ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΑΣ: ΟΤΑΝ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
The Sleeping Car Murders 1965 10
The Sleeping Car Murders 1965 11
The Sleeping Car Murders 1965 12
The Sleeping Car Murders 1965 13
The Sleeping Car Murders 1965 14
The Sleeping Car Murders 1965 15
The Sleeping Car Murders 1965 19
The Sleeping Car Murders 1965 16
The Sleeping Car Murders 1965 20
The Sleeping Car Murders 1965 21
The Sleeping Car Murders 1965 17
The Sleeping Car Murders 1965 18
The Sleeping Car Murders 1965 23
The Sleeping Car Murders 1965 22
The Sleeping Car Murders 1965 24
ΑΦΙΣΕΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
The Sleeping Car Murders 1965 01
The Sleeping Car Murders 1965 02
The Sleeping Car Murders 1965 03
The Sleeping Car Murders 1965 05
The Sleeping Car Murders 1965 06
The Sleeping Car Murders 1965 04
The Sleeping Car Murders 1965 07
The Sleeping Car Murders 1965 08
The Sleeping Car Murders 1965 09
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Πηγή: Wikipedia

Ο Κώστας Γαβράς είναι Έλληνας σκηνοθέτης του γαλλικού κινηματογράφου, που ζει και εργάζεται στη Γαλλία. Είναι γνωστός για ταινίες που έχουν καθαρά πολιτικό θέμα, με πιο γνωστή το θρίλερ Ζ (1969), αλλά έχει σκηνοθετήσει και κωμωδίες. Οι περισσότερες ταινίες του έχουν γυριστεί στη γαλλική γλώσσα ωστόσο, έξι γυρίστηκαν στην αγγλική γλώσσα: Ο αγνοούμενος (1982), Χάννα Κ. (1983), Το στίγμα της προδοσίας (1988), Το μουσικό κουτί (1989), Mad City (1997) και Αμήν (2002). Ο ίδιος έχει κάνει την παραγωγή στις περισσότερες ταινίες του, μέσω της εταιρείας παραγωγής του K.G. Productions.

Βιογραφία
Γεννήθηκε στα Λουτρά Ηραίας Αρκαδίας στις 12 Φεβρουαρίου 1933. Η οικογένειά του έζησε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σε ένα χωριό της Πελοποννήσου και μετακόμισε στην Αθήνα μετά τον πόλεμο. Ο πατέρας του ήταν μέλος του κομμουνιστικού κόμματος και φυλακίστηκε κατά τη διάρκεια του ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου. Η συμμετοχή του πατέρα του στο κομμουνιστικό κόμμα κατέστησε αδύνατο για τον Κώστα Γαβρά να φοιτήσει σε κάποιο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα ή να πάρει βίζα για τις ΗΠΑ, έτσι μετά το λύκειο έφυγε για τη Γαλλία όπου ξεκίνησε να σπουδάζει φιλολογία το 1951.

Πρώιμη καριέρα
Το 1956 εγκατέλειψε τις σπουδές του στη φιλολογία για να σπουδάσει κινηματογράφο στην εθνική σχολή κινηματογράφου της Γαλλίας, IDHEC. Μετά το τέλος των σπουδών του συνεργάστηκε με τον Υβ Αλεγκρέ και έγινε βοηθός σκηνοθέτη του Ζαν Ζιονό και Ρενέ Κλερ. Αφού εργάστηκε αρκετά χρόνια ως βοηθός σκηνοθέτη, το 1965 σκηνοθέτησε την πρώτη του προσωπική ταινία με τίτλο Βαγόνι δολοφόνων.

Μετέπειτα καριέρα
Η ταινία του Μακί, τα λιοντάρια της κολάσεως (Un homme de trop, 1967) συμμετείχε στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας.

Στην ταινία Z (1969), ο κεντρικός χαρακτήρας, ένας δικαστής που τον ενσάρκωσε ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, προσπαθεί να αποκαλύψει την αλήθεια σχετικά με τη δολοφονία ενός εξέχοντος πολιτικού της Αριστεράς, που τον ενσάρκωσε ο Ιβ Μοντάν, ενώ οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι και ο στρατός προσπαθούν να καλύψουν τη συμμετοχή τους. Η ταινία αποτελεί μια προσαρμογή των γεγονότων τα οποία ακολούθησαν τη δολοφονία του πολιτικού Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963. Η ταινία είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό επειδή, την εποχή της κυκλοφορίας της, η Ελλάδα βρισκόταν επί δυο χρόνια υπό στρατιωτική δικτατορία. Το Z κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Ο Κώστας Γαβράς και ο σεναριογράφος Ζορζ Σεμπρούν κέρδισαν ένα Έντγκαρ από την Ένωση Συγγραφέων Μυστηρίου της Αμερικής για το Καλύτερο Σενάριο Κινηματογραφικής Ταινίας. Η ταινία Η ομολογία (1970) περιέγραφε τη ζωή του Αρτούρ Λόντον, ενός κομμουνιστή υπουργού από την Τσεχοσλοβακία ο οποίος φυλακίστηκε άδικα και δικάστηκε για προδοσία και κατασκοπεία το 1952.

Η ταινία Κατάσταση πολιορκίας (1972) λαμβάνει χώρα στην Ουρουγουάη, σε μια συντηρητική κυβέρνηση στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Με ένα σενάριο που βασίστηκε εν μέρει του αστυνομικού Νταν Μιτριόνε, ένας αμερικανός διπλωμάτης (ενσαρκώθηκε από τον Ιβ Μοντάν) πέφτει θύμα απαγωγής από τους Τουπαμάρος, μια ριζοσπαστική αριστερή αστική ομάδα η οποία τον ανακρίνει προκειμένου να μάθει τις λεπτομέρειες της μυστικής αμερικανικής υποστήριξης στα καταπιεστικά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής.

Η ταινία Ο αγνοούμενος, που αρχικά κυκλοφόρησε το 1982 και βασίστηκε στο βιβλίο The Execution Of Charles Horman, έχει ως κεντρικό ήρωα τον Αμερικανό δημοσιογράφο Τσαρλς Χόρμαν (ενσαρκώθηκε από τον Τζον Σι στην ταινία), ο οποίος εξαφανίστηκε κατά το αιματηρό πραξικόπημα που έκανε ο αξιωματικός Αουγούστο Πινοσέτ στη Χιλή και έλαβε την υποστήριξη των ΗΠΑ το 1973. Ο πατέρας του Χόρμαν, τον οποίο ενσάρκωσε ο Τζακ Λέμον, και η σύζυγός του, την οποία ενσάρκωσε η Σίσι Σπέισεκ, αναζητούν μάταια να μάθουν τι απέγινε ο γιος τους. Η ταινία κέρδισε Όσκαρ Καλύτερου Προσαρμοσμένου Σεναρίου και Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.

Η ταινία Το στίγμα της προδοσίας (1988) βασίστηκε στις τρομοκρατικές δραστηριότητες του Αμερικανού νεοναζί Ρόμπερτ Μάθιους και της ομάδας του The Order.

Καθιερώθηκε με μία σειρά πολιτικών θρίλερ που αποκάλυψαν το βίαιο πρόσωπο δικτατορικών καθεστώτων, μέσα από προσωπικές τραγωδίες ασυμβίβαστων ανθρώπων. Ο Γαβράς ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας το 1969 (Ζ), και κέρδισε το Όσκαρ Σεναρίου το 1982 (Ο αγνοούμενος). Κέρδισε επίσης Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ Καννών του 1982 (Ο αγνοούμενος), Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών του 1975 (Ειδικό δικαστήριο), Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 1990 (Μουσικό κουτί). To 2002 σκηνοθέτησε την ταινία Αμήν. που κέρδισε Βραβείο Σεζάρ καλύτερου σεναρίου το 2003.

Η αυτοβιογραφία του, γραμμένη στα γαλλικά, έχει μεταφραστεί στα ελληνικά με τίτλο "Πήγαινε εκεί όπου είναι αδύνατο να πας" (Αθήνα 2018, 9789600119831)

Ο Κώστας Γαβράς έγινε επίτιμος διδάκτορας στο Τμήμα Κινηματογράφου στο ΑΠΘ το 2013. Από το 1982 έως το 1987 ήταν πρόεδρος της Cinémathèque Française αλλά και από το 2007 μέχρι σήμερα.

Έλαβε το τιμητικό βραβείο Magritte στα 3α Βραβεία Magritte.

Φιλμογραφία

Βραβεία